چالش: فرو رفتن بیش از اندازه در خود، قدرت تکلم را از بین می‌برد و مطالب را شلخته می‌کند.
با زاویهٔ نگاه‌های متفاوتی که دیگران دارند، بازخوردهای مفیدی دربارهٔ شفاف یا دقیق بودن مطالب به ما می‌رسد. اگر فقط خودمان مخاطب یادداشت‌های خودمان باشیم، در بلندمدت کسی جز خودمان حرف‌های خودمان را نخواهد فهمید. همین‌حالا متفکرانی در جامعه هستند که کسی جز حلقهٔ نزدیکانشان حرفشان را نمی‌فهمد. چرا که مدت‌هاست در همان حلقهٔ بسته اندیشه‌ورزی می‌کنند. اگر هم کسی بخواهد حرفشان را بفهمد، باید چند ماه زمان بگذارد و در جمعشان خیس بخورد تا اینکه چیزی دستش بیاید.
یک ضرر دیگر فرورفتن در خود، شلختگی است. همهٔ ما ممکن است در اتاق‌ها یا خانه‌های به‌هم‌ریختهٔ خودمان احساس راحتی کنیم. اما وقتی قرار است مهمانی به خانهٔ ما بیاید، حتی کوچک‌ترین شلختگی را تحمل نمی‌کنیم. همین قضیه برای یادداشت‌ها و مطالبی که می‌نویسیم برقرار است. اگر بنا باشد آن را برای چند نفر دیگر بفرستیم، اصول اولیه را در آن رعایت می‌کنیم، به متن سروشکل می‌دهیم و تلاش می‌کنیم همه‌چیز را مرتب کنیم1.
الگو: مطالب و یادداشت‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارید. با آن‌ها مثل بچه‌های خود رفتار کنید. به دنبالشان بروید و رهایشان نکنید.
یک راه ساده برای این کار، راه‌اندازی یک سایت ساده است. بلاگفا، ویرگول یا یک سایت وردپرسی ساده کار شما را راه می‌اندازد. یک گزینهٔ دیگر برای سایت، استفاده از کوارتز برای تبدیل یادداشت‌های نرم‌افزار ابسیدین به سایت است. راه دیگرش عضویت در تحریریهٔ نشریه‌های دانشجویی، فصل‌نامه‌ها یا روزنامه‌هاست.
Footnotes
-
البته که این قضیه نباید باعث خودسانسوری شود. برای جلوگیری از خودسانسوری، باید سطح محرمیت طرف مقابل را بشناسیم و بدانیم که چه کسی مخاطب چه حرفی است. ↩