اگر قرار بود پیشگویی از راز «پیش‌نیاز انجام کارهای بزرگ» پرده‌برداری کند، قطعاً «کنجکاوی» را انتخاب می‌کرد. کنجکاوی در هر چهارمرحلهٔ انجام کار بزرگ (انتخاب زمینه، رسیدن به مرزها، توجه به خلأها و جستجو برای جواب) در کنار ماست. کنجکاوی با کنجکاوی رشد می‌کند. قابل جهت‌دهی هم نیست. مثل احساسات است. هر چقدر به آن بهای بیشتری بدهیم، ظهور و بروز بیشتری پیدا می‌کند. باید دستش را باز گذاشت تا انسان را با خودش ببرد.