آیا کسی خیالش را هم می‌کند که در غزل به سعدی برسد؟ یا از انیشتین دانشمند بزرگتری باشد؟ اکثر آدم‌ها همان اوایل کار به صورت ناخودآگاه در ذهنشان به این سؤال‌ها پاسخ منفی می‌دهند. بی‌راه هم نیست. خیلی متکبرانه به نظر می‌آید که کسی که اول خط است ادعا کند که می‌خواهد از بزرگان تاریخ جلو بزند… برای تویی که تا انتهای این متن را خوانده‌ای، سؤال مهمتری هست که باید پاسخ بدهی. بالاخره می‌خواهی کار بزرگ بکنی یا نه؟ لازم هم نیست کسی جز خودت جوابت را بداند که نگران تکبرش باشی. گیریم که سخت باشد و شکست هم بخوری. که چی؟ خیلی از آدم‌ها سختی‌های صدبرابر بدتری را تجربه می‌کنند. آدم باید خوش‌شانس باشد که سر انجام کاری بزرگ ناراحت شود.