در جوامع امروزی از جوان ۱۸ ساله انتظار می‌رود که بدون هیچ شناختی، آینده شغلی خودش را از بین صدها گزینه انتخاب کند. در این شرایط معیارهای دیگر -مثل شنیده‌ها از بازار کار، شانس اپلای، اوقات فراغت بیشتر و…- روی آیندهٔ کاری تأثیر می‌گذارند. بعضی‌ها شانسی به علاقه و استعداد خودشان می‌رسند؛ باقی هم ول‌معطل می‌مانند تا در مقاطع بعدی شانس خودشان را امتحان کنند.
به تجربهٔ من، بعد از سال‌های چهارم و پنجم است که مسائل خودشان را به ما نشان می‌دهند. تا قبل از آن تأثیر اصلی را حرف‌های دیگران برما می‌گذارند.